Είμαστε όλοι Αριστεροί

Γιώργος Α. Βουλγαράκης

Οι πρώτες έρευνες της κοινής γνώμης, αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές καταγράφουν τεράστια ποσοστά αποδοχής της νέα κυβέρνηση, ενώ διερεύνηση της πρόθεσης ψήφου, παραπέμπει όχι απλά σε ποσοστά αυτοδυναμίας, αλλά σε σκηνικό παντοκρατορίας.

Το 60,6% των πολιτών αντιμετωπίζει την κυβέρνηση θετικά,  ενώ το  53,7% θεωρεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι καλύτερος σε σχέση με τους προηγούμενους πρωθυπουργούς, τα τελευταία 20 χρόνια . 

Στην πρόθεση ψήφου, αν γινόταν σήμερα  εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα συγκέντρωνε  το 45,4% ,ποσοστό που αντιστοιχεί  σε 187 έδρες με τον υφιστάμενο εκλογικό νόμο.

Αν αναλογισθεί κανείς  ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν λίγα μόλις χρόνια, ήταν ένα μικρό , σχεδόν περιθωριακό κόμμα,  που άλλοτε εξασφάλιζε και άλλοτε όχι  την είσοδο του στη Βουλή, τότε στην πραγματικότητα πρόκειται κυριολεκτικά περί ενός πολιτικού φαινομένου.

Ποιο ακριβώς όμως, είναι το πολιτικό φαινόμενο;

Πρόκειται για ιδεολογική  μετατόπιση του εκλογικού σώματος που, σημαίνει αποδοχή της αριστερής  αντίληψης για τη κοινωνία και τη ζωή, η για μια συγκυριακή  επιλογή των πολιτών ως συνέπεια της γενικευμένης κρίσης που μαστίζει χρόνια τώρα την Ελληνική κοινωνία;

Είναι γεγονός, ότι τα τελευταία χρόνια η χώρα βιώνει ένα ατελείωτο μαρτύριο. 

Οι  πολίτες- άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, έχουν δει το βιοτικό τους επίπεδο να υποχωρεί δραματικά.
Τις περιουσίες τους να χάνονται και τους κόπους της ζωής τους να εξανεμίζονται. 
Η ανεργία έχει χτυπήσει τη πόρτα κάθε Ελληνικής οικογένειας.
Τα αδιέξοδα –εδικά για τη νέα γενιά, πολλαπλασιάζονται.
Οι οικονομικοί δείκτες, δεν είναι σε θέση να περιγράψουν αυτό που βιώνει ο Ελληνικός λαός και κυρίως δεν είναι σε θέση να απεικονίσουν την απαισιοδοξία και το έλλειμμα ελπίδας που  βιώνει σχεδόν η κάθε Ελληνική οικογένεια.

Μέσα σ ένα τέτοιο οικονομικό,  κοινωνικό και ψυχολογικό περιβάλλον, ο ελληνικός λαός έκανε τις πολιτικές του επιλογές.

Από τη μία  είχε να επιλέξει τους πολιτικούς φορείς που διαχειρίστηκαν ως σήμερα τη κρίση και από την άλλη, ένα πολιτικό φορέα που υποσχόταν κάτι διαφορετικό. Που μιλούσε για «ελπίδα». Που πρόσφερε μια αχτίδα αισιοδοξίας σε ένα κατάμαυρο, απελπιστικό και  απειλητικό πολιτικό τοπίο. 
Επέλεξε το δεύτερο.  

Είναι απολύτως βέβαιο, ότι οι πολίτες που αποφάσισαν μέσα σ αυτή τη πολιτική συγκυρία, το τελευταίο που τους ενδιαφέρει, είναι η ιδεολογική ανάλυση των αρχών και των θέσεων του φορέα που επέλεξε για να κυβερνήσει.  

Ποσώς τους ενδιαφέρει  η ιδεολογική αντιπαράθεση  και αναφορές σε κοσμοθεωρίες και αντιλήψεις που αποτελούν ωστόσο, την αφετηρία των στελεχών του σκληρού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. 

Η προσέγγιση των πολιτών ήταν πολύ πιο απλή και πιο καθημερινή. Η φράση , που συχνά ακουγόταν σ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου «ας μην πραγματοποιήσουν όλα όσα υπόσχονται, ας κάνουν τα μισά»  ,είναι άλλωστε δηλωτική της στάσης των πολιτών. 

Όχι, λοιπόν, οι πολίτες δεν προσχώρησαν ιδεολογικά στις ιδέες της Αριστεράς . Επέλεξαν ένα κόμμα που υποσχόταν μια διαφορετική προσέγγιση στο πρόβλημα .

Στις εκλογές δεν αναμετρήθηκε ο Φιλελευθερισμός με το Σοσιαλισμό για να κερδίσει ο δεύτερος.

Στα μάτια των εκλογέων ,αναμετρήθηκαν διαφορετικά μίγματα πολιτικής εντός ενός συγκεκριμένου ευρωπαϊκού πλαισίου  που όλοι θεωρούν ότι πρέπει να υπάρχει.

Αυτό ,στην ανάλυση του ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να το λάβει σοβαρά υπόψη του.

(To άρθρο δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 28/2/2015)

Βουλγαράκης: Δικαίωση για τις υποκλοπές δέκα χρόνια μετά

Το ένταλμα σύλληψης του αμερικανού πράκτορα αποδεικνύει τους τότε ισχυρισμούς του

            Δικαίωση και μαζί πικρία εκφράζει ο πρώην υπουργός Γιώργος Βουλγαράκης μετά την απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης να εκδόσει σήμερα ένταλμα σύλληψης για αμερικανό πράκτορα, ο οποίος χαρακτηρίζεται ύποπτος για την υπόθεση των υποκλοπών που είχε αποκαλυφθεί το 2005. 

          Ο Γ. Βουλγαράκης ως υπουργός Δημόσιας Τάξης είχε "δείξει" θεωρητικά και πρακτικά την πρεσβεία των ΗΠΑ ως το επίκεντρο των υποκλοπών, γεγονός που πλέον επιβεβαιώνεται απο την πορεία των δικαστικών ερευνών.
         Τα επόμενα χρόνια ο Βουλγαράκης πέρασε μια μεγάλη πολιτική περιπέτεια αλλά παρα την "στοχοποίηση" του τίποτα δεν προέκυψε σε βάρος, χωρίς αυτό να εμποδίσει την πλήρη απενεργοποίησή του. Σήμερα έκανε στο Facebook και το Twitter την εξής χαρακτηριστική ανάρτηση:
         "Με ανακούφιση άκουσα ότι εκδόθηκε από τον αρμόδιο εισαγγελέα ένταλμα εναντίον Αμερικάνου πολίτη για τις υποκλοπές. Τότε, με τα λίγα μέσα που είχαμε στη διάθεση μας και χωρίς απτές αποδείξεις - το ΥΔΤ άλλωστε, δεν ήταν κυρίως αρμόδιο για το θέμα, υπέδειξα το "τρίγωνο των υποκλοπών". Έκτοτε δεν ξαναείδα ποτέ θετικό δημοσίευμα ότι και αν έκανα.Αντίθετα έβλεπα το όνομα μου να "κολλάει", με ένα μαγικό τρόπο, σ όλες τις υποθέσεις που αποδεικνυόταν πολύ αργότερα οτι ήμουν άσχετος..." (Πηγή : ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ )

Παυλίνα Βουλγαράκη & Μπάμπης Στόκας - Λαβύρινθοι - Offical Video Clip

ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑΣ - ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Η Νέα Δημοκρατία σε σταυροδρόμι

Γιώργος Α. Βουλγαράκης 

  

 «Επιτυχία είναι, να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς ποτέ να χάνεις τον ενθουσιασμό σου» .   Με τις λέξεις αυτές, ο Winston Churchill  απευθύνθηκε στον  Clement Attlee, ο οποίος παρά την ήττα του στις εκλογές του 1951, δήλωνε νικητής , αφού αύξησε αριθμητικά τις ψήφους των εργατικών.  

Ο Attlee, με αυτή τη ρητορική , παρέμεινε στην ηγεσία των εργατικών ως τις επόμενες εκλογές, τις οποίες  έχασε πανηγυρικά, συμπαρασύροντας το κόμμα του, σε μια μακρά πορεία μαρασμού.  

Μ άλλες λέξεις, η άποψη ότι τα κόμματα πληρώνουν το κόστος της επιτυχίας τους, έχει απαντηθεί  60, σχεδόν, χρόνια πριν… 

Όσα  λεκτικά σχήματα κι αν χρησιμοποιηθούν προκειμένου να ωραιοποιηθεί  το εκλογικό αποτέλεσμα, η ουσία δεν αλλάζει. Η Νέα Δημοκρατία έχασε .

·        Ήταν οι επιπτώσεις της εφαρμογής των  σκληρών μέτρων που έπαιξαν ρόλο;
·        Οι συνέπειες  της διαχείρισης μιας δύσκολης  πολιτικής συγκυρίας;
·        Ο  λαθεμένος ο πολιτικός σχεδιασμός ;
·        Η έλλειψη εκλογικών αντιπροσώπων στις κάλπες;

Αναμφίβολα ,όλα αυτά – με διαφορετικό συντελεστή βαρύτητας , έπαιξαν το ρόλο τους. Η ΝΔ σήκωσε  πολύ βαρύ, πολιτικό φορτίο. Όπως επίσης είναι αλήθεια, ότι οι αναγκαίες τομές και μεταρρυθμίσεις  περιείχαν σημαντικό πολιτικό κόστος.

Το κεντρικό πρόβλημα, όμως, της Νέας Δημοκρατίας ήταν άλλο : είχε χάσει προ πολλού, το παραδοσιακό πολιτικό της στίγμα, γεγονός που την οδήγησε σε μία σειρά από λαθεμένες πολιτικές επιλογές. 

·        Ανάλυσε λάθος τις γενεσιουργές αιτίες της εμφάνισης κομμάτων στα «πλευρά» της,  με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε μια απίστευτη ιδεολογική παλινδρόμηση που σταδιακά της θόλωσε την εικόνα .

·        Υιοθέτησε με την πάροδο του χρόνου, ένα  ασαφή  πολιτικό λόγο, τεχνοκρατικής υφής , η εκφορά του οποίου δεν ενδιέφερε και δεν απευθυνόταν σε κανένα.

·        Το σύνολο σχεδόν των στελεχών της, στο βαθμό που δεν εξέφραζαν μια υπεροπτικά βερμπαλιστική επιχειρηματολογία -εμφανιζόμενοι ως «μνημονικότεροι» του μνημονίου, η δεν προσχωρούσαν στην άστοχη λογική του εκφοβισμού της κοινωνίας ,  αναφερόταν σε ένα  Success story,  που σε σχέση με τις προσλαμβάνουσες των  πολιτών, φάνταζε ως ένα κακόγουστο αστείο.

·        Ήρθε  σε ευθεία σύγκρουση με τον παραδοσιακό της πολιτικό κορμό, υπερασπιζόμενη νεοφιλελεύθερες πρακτικές, ενώ  επιτέθηκε οριζόντια σ όλες τις κοινωνικές ομάδες, με μέτρα και φόρους πέραν πάσης λογικής και χωρίς πραγματικό οικονομικό αποτέλεσμα.

·        Οι  φυγόκεντρες τάσεις στην οργανωτική της δομή, η λαθεμένη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και η αδρανοποίηση – για εσωκομματικούς κυρίως λόγους, μιας πλειάδας μεσαίων  στελεχών , περιόρισε σημαντικά την προεκλογική προσπάθεια του κόμματος.

Σ όλους αυτούς του λόγους, μπορούν  να προστεθούν και πολλοί άλλοι. Ερμηνείες μπορούν να δοθούν πολλές και διαφορετικές.  

Η  Νέα Δημοκρατία, παρ όλα αυτά, άντεξε. Αποδείχθηκε  διαχρονικά, ως το κόμμα με τις ισχυρότερες αναφορές και  αντιστοιχίσεις στη κοινωνία. Ο  ιστορικός της κύκλος προφανώς  δεν έκλεισε.

Βρίσκεται, όμως, σήμερα στην κρισιμότερη φάση της ιστορίας της.

Το αίτημα για ανασύνταξη της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης είναι καθολικό.

Αν η Νέα Δημοκρατία και τα στελέχη της θέλουν να υπάρξει προοπτική, πρέπει να  ξαναϊδωθούν όλα απ την αρχή.

Ιδεολογικό στίγμα, πολιτικές θέσεις, ηγεσία. Και είναι αποκλειστική ευθύνη της ηγεσίας να ξεκινήσει άμεσα  αυτές τις διαδικασίες.

Αν αυτό δεν γίνει ,τότε η ιστορία  δεν θα γραφτεί απλά χωρίς αυτήν, θα γραφεί εναντίον της.

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 7 Φεβρ.2015)