Η Νέα Δημοκρατία σε σταυροδρόμι

Γιώργος Α. Βουλγαράκης 

  

 «Επιτυχία είναι, να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς ποτέ να χάνεις τον ενθουσιασμό σου» .   Με τις λέξεις αυτές, ο Winston Churchill  απευθύνθηκε στον  Clement Attlee, ο οποίος παρά την ήττα του στις εκλογές του 1951, δήλωνε νικητής , αφού αύξησε αριθμητικά τις ψήφους των εργατικών.  

Ο Attlee, με αυτή τη ρητορική , παρέμεινε στην ηγεσία των εργατικών ως τις επόμενες εκλογές, τις οποίες  έχασε πανηγυρικά, συμπαρασύροντας το κόμμα του, σε μια μακρά πορεία μαρασμού.  

Μ άλλες λέξεις, η άποψη ότι τα κόμματα πληρώνουν το κόστος της επιτυχίας τους, έχει απαντηθεί  60, σχεδόν, χρόνια πριν… 

Όσα  λεκτικά σχήματα κι αν χρησιμοποιηθούν προκειμένου να ωραιοποιηθεί  το εκλογικό αποτέλεσμα, η ουσία δεν αλλάζει. Η Νέα Δημοκρατία έχασε .

·        Ήταν οι επιπτώσεις της εφαρμογής των  σκληρών μέτρων που έπαιξαν ρόλο;
·        Οι συνέπειες  της διαχείρισης μιας δύσκολης  πολιτικής συγκυρίας;
·        Ο  λαθεμένος ο πολιτικός σχεδιασμός ;
·        Η έλλειψη εκλογικών αντιπροσώπων στις κάλπες;

Αναμφίβολα ,όλα αυτά – με διαφορετικό συντελεστή βαρύτητας , έπαιξαν το ρόλο τους. Η ΝΔ σήκωσε  πολύ βαρύ, πολιτικό φορτίο. Όπως επίσης είναι αλήθεια, ότι οι αναγκαίες τομές και μεταρρυθμίσεις  περιείχαν σημαντικό πολιτικό κόστος.

Το κεντρικό πρόβλημα, όμως, της Νέας Δημοκρατίας ήταν άλλο : είχε χάσει προ πολλού, το παραδοσιακό πολιτικό της στίγμα, γεγονός που την οδήγησε σε μία σειρά από λαθεμένες πολιτικές επιλογές. 

·        Ανάλυσε λάθος τις γενεσιουργές αιτίες της εμφάνισης κομμάτων στα «πλευρά» της,  με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε μια απίστευτη ιδεολογική παλινδρόμηση που σταδιακά της θόλωσε την εικόνα .

·        Υιοθέτησε με την πάροδο του χρόνου, ένα  ασαφή  πολιτικό λόγο, τεχνοκρατικής υφής , η εκφορά του οποίου δεν ενδιέφερε και δεν απευθυνόταν σε κανένα.

·        Το σύνολο σχεδόν των στελεχών της, στο βαθμό που δεν εξέφραζαν μια υπεροπτικά βερμπαλιστική επιχειρηματολογία -εμφανιζόμενοι ως «μνημονικότεροι» του μνημονίου, η δεν προσχωρούσαν στην άστοχη λογική του εκφοβισμού της κοινωνίας ,  αναφερόταν σε ένα  Success story,  που σε σχέση με τις προσλαμβάνουσες των  πολιτών, φάνταζε ως ένα κακόγουστο αστείο.

·        Ήρθε  σε ευθεία σύγκρουση με τον παραδοσιακό της πολιτικό κορμό, υπερασπιζόμενη νεοφιλελεύθερες πρακτικές, ενώ  επιτέθηκε οριζόντια σ όλες τις κοινωνικές ομάδες, με μέτρα και φόρους πέραν πάσης λογικής και χωρίς πραγματικό οικονομικό αποτέλεσμα.

·        Οι  φυγόκεντρες τάσεις στην οργανωτική της δομή, η λαθεμένη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και η αδρανοποίηση – για εσωκομματικούς κυρίως λόγους, μιας πλειάδας μεσαίων  στελεχών , περιόρισε σημαντικά την προεκλογική προσπάθεια του κόμματος.

Σ όλους αυτούς του λόγους, μπορούν  να προστεθούν και πολλοί άλλοι. Ερμηνείες μπορούν να δοθούν πολλές και διαφορετικές.  

Η  Νέα Δημοκρατία, παρ όλα αυτά, άντεξε. Αποδείχθηκε  διαχρονικά, ως το κόμμα με τις ισχυρότερες αναφορές και  αντιστοιχίσεις στη κοινωνία. Ο  ιστορικός της κύκλος προφανώς  δεν έκλεισε.

Βρίσκεται, όμως, σήμερα στην κρισιμότερη φάση της ιστορίας της.

Το αίτημα για ανασύνταξη της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης είναι καθολικό.

Αν η Νέα Δημοκρατία και τα στελέχη της θέλουν να υπάρξει προοπτική, πρέπει να  ξαναϊδωθούν όλα απ την αρχή.

Ιδεολογικό στίγμα, πολιτικές θέσεις, ηγεσία. Και είναι αποκλειστική ευθύνη της ηγεσίας να ξεκινήσει άμεσα  αυτές τις διαδικασίες.

Αν αυτό δεν γίνει ,τότε η ιστορία  δεν θα γραφτεί απλά χωρίς αυτήν, θα γραφεί εναντίον της.

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 7 Φεβρ.2015)