ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΠΛΕ

Γιώργος Α. Βουλγαράκης

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών έχει εκ των πραγμάτων σηματοδοτήσει μια σειρά διεργασιών στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτή την περίοδο, έχουν ακουστεί αρκετές απόψεις για  τις αιτίες της ήττας , αλλά και σκέψεις για το  μέλλον.

·        Ήταν οι  λαθεμένες επιλογές της ηγεσίας που επέφεραν το αποτέλεσμα;

·        Η ηγεσία η ίδια και το επιτελείο  της ;

·       Η λεγόμενη «δεξιά στροφή» που περιόρισε το εύρος της παράταξης και την απήχηση του πολιτικού της λόγου;

·        Η ανακολουθία ανάμεσα στα Ζάππεια  και στην κυβερνητική πρακτική;

·        Η λαθεμένη  προσέγγιση  της στρατηγική του φόβου;

Ανεξάρτητα από το πώς προσεγγίζεται  το αποτέλεσμα , το βέβαιο είναι ότι όλοι, αργά η γρήγορα ,  θα κληθούν να απαντήσουν  σ αυτά τα ερωτήματα και κυρίως στο πως θα πορευτεί το κόμμα στο μέλλον.

Η διαδικασία αυτή, ανεξάρτητα από την κατάληξη της, θα είναι από μόνη της επώδυνη και επίπονη .

Εμπεριέχει την  αντίθεση, την αντιπαράθεση και τη σύγκρουση. Θα αναμετρηθούν πρόσωπα, σχολές σκέψεις , πολιτικές πρακτικές  και ιδεολογικές θέσεις . Θα καταγράψει τις διαφορετικές προσεγγίσεις της κάθε γενιάς , την διαφορά του «νέου» με το «παλιό».

Το ζητούμενο , όμως , είναι  όλη αυτή η διαδικασία να είναι  αποτελεσματική.  

Σε τελική ανάλυση, αυτό  ενδιαφέρει τους Νεοδημοκράτες . Αυτό ενδιαφέρει και την ίδια τη  δημοκρατία, που χρειάζεται εναλλακτικές για να λειτουργεί χωρίς αδιέξοδα.

Η ΝΔ δεν είναι ένα κόμμα που γεννήθηκε χθες.

Ούτε βρίσκεται για πρώτη φορά στην ιστορία της, σε παρόμοια θέση .
Ηττα –με παρόμοια χαρακτηριστικά , διαχειρίστηκε το 1981,  το 1993 , το 2009. 

Αν η ιστορία λοιπόν διδάσκει, τις ήττες αυτές, ακολούθησε πάντα:

Αλλαγή ηγεσίας,
σχεδόν πλήρης αντικατάσταση του στελεχιακού της δυναμικού,
μακρά ιδεολογική αναζήτηση και περιπλανήσεις στρατηγικής,
σχεδόν  πλήρης εγκατάλειψη του θετικού έργου της εκάστοτε πρόσφατης κυβερνητικής  περιόδου.

Η ιστορία όμως διδάσκει επίσης, ότι σε όλη της την ιστορική διαδρομή και μετά από κάθε παρόμοια κρίση, η Νέα Δημοκρατία : 

έχασε σε πολιτικό δυναμικό ,
αδρανοποιήθηκαν κομματικά,  ολόκληρες γενιές στελεχών, 
δημιουργήθηκε – άλλοτε πρόσκαιρα και άλλοτε μονιμότερα, κρίσιμος χώρος για νέους πολιτικούς σχηματισμούς, 
παράλειψε κομμάτια της ιστορίας της που αναγκάστηκε να επαναφέρει και να επικαλεστεί  πολύ αργότερα  στο δημόσιο διάλογο.

Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, βρίσκεται για άλλη μια φορά μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση, που αφορά τον επανακαθορισμό της ταυτότητας και της φυσιογνωμία της.

Μπροστά στην πρόκληση αυτή, πρέπει να αντλήσει διδάγματα από το παρελθόν  της.

Πρέπει να ανοίξει θαρραλέα τις πόρτες της στην κοινωνία και τις αντιφάσεις της.

Να ξαναγίνει ένας ευρύχωρος πολιτικός σχηματισμός, που θα προσφέρει έδαφος και ρόλο, σ όποιον συμφωνεί με τις αρχές και τις αξίες της, όπως προσδιορίστηκαν απ την ιδρυτική της διακήρυξη που παραμένει πάντα επίκαιρη και διαχρονική .

Η  ΝΔ τους χρειάζεται όλους και πρέπει να προχωρήσει με όλους. Με όσους υπήρξαν στο παρελθόν ,όσους είναι σήμερα  και όσους θα είναι αύριο στην ηγεσία της.

Με διαφορετικούς ρόλους, αλλά όλους. Χρειάζεται όλες τις αποχρώσεις της  φωνής της αρμονικά δεμένες σ ένα ενιαίο σύνολο.

 Όσοι πιστεύουν σ αυτή την παράταξη και την προοπτική της, καταλαβαίνουν, ότι σήμερα περισσότερο από  ποτέ, χρειάζονται όλες τις αποχρώσεις του μπλε.

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 7/3/2015)