Στο δρόμο για την κάλπη...

    

Δεν υπάρχουν Αριστερές η Δεξιές λύσεις στο Ελληνικό πρόβλημα.   Υπάρχει όμως οδικός χάρτης ανάπτυξης- πέρα απ τα μνημόνια, που προκύπτει μόνο από φιλελεύθερες ιδέες και λύσεις.

Υπάρχει όντως η διάκριση «παλιό και νέο» στη πολιτική, αλλά σχετίζεται  περισσότερο με αντιλήψεις και ιδέες παρά με την ηλικία. Η Αριστερά, στο βαθμό που παραμένει στις ιδεοληψίες του προηγούμενου αιώνα είναι , ξεκάθαρα ,το παλιό .

Κανένας πολιτικός δεν προέκυψε  στη χώρα  από παρθενογένεση. Όλοι κάπου ήταν ενταγμένοι  και το πιο ανίκανο πολιτικό προσωπικό προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80. Αυτούς δηλαδή που αποτελούν τον κυρίως κορμό του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλο λαϊκός  και άλλο λαϊκιστής. Ο Μεϊμαράκης είναι μεν λαϊκός, αλλά δεν είναι λαϊκιστής. Ο Τσίπρας αντίθετα, εκπροσώπησε το σύγχρονο λαϊκισμό στην ακραία του μορφή και το πληρώσαμε ακριβά.

Πρέπει να υπάρχει κοινωνικό κράτος. Για να υπάρχει όμως πρέπει το κράτος να είναι παραγωγικό. Πρέπει να έχει για να δίνει.

Υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα στην πολιτική μας ζωή με κύρια έκφραση του την έλλειψη μιας ουδέτερης δημόσιας διοίκησης, μιας πολιτικά ανεξάρτητης δικαιοσύνης και την έλλειψη συνεννόησης για τα αυτονόητα.

 Υπάρχει πρόβλημα διαπλοκής- όπως υπάρχει παντού στο κόσμο, μόνο που η λύση του είναι η θεσμική θωράκιση της πολιτείας και όχι η αντικατάσταση των μεν απ τους δε.

Υπάρχει πρόβλημα «εθνικής κουλτούρας» που η λύση του προϋποθέτει βαθιές τομές στην εκπαίδευση. Άλλο πατριώτης, άλλο εθνικιστής και άλλο σοβινιστής.  

Η χώρα πρέπει να αποκτήσει ξανά πρωτογενή παραγωγή όπως πρέπει να ξεπεράσει το μύθο του Α. Παπανδρέου για τα «γκαρσόνια της Ευρώπης».

 Χρειάζεται επειγόντως αναθεώρηση του Συντάγματος που θα φέρει ένα νέο θεσμικό σοκ ξεπερνώντας σύνδρομα του παρελθόντος  και στρεβλώσεις που έχουν οδηγήσει τη χώρα σε αδιέξοδα.