ΕΝΑ ΠΙΘΑΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ…

Αφού τονίσω εξ αρχής , ότι εύχομαι να κάνω λάθος, ας καταθέσω κάποιες σκέψεις μου που βασίζονται στην προσεκτική παρατήρηση όσων διαδραματίζονται τις τελευταίες ώρες.

Η δυστοκία που παρουσιάζεται στη αποδοχή της Ελληνικής πρότασης από την Ευρώπη, πρακτικά, έχει να κάνει με μια λέξη : «αξιοπιστία».

Στην Ευρώπη μας θέλουν - για πολλούς και διαφορετικούς λόγους αλλα δεν μας εμπιστεύονται.

Θεωρούν, υποθέτω , ότι η διατύπωση της πρότασης εκ μέρους της κυβέρνησης , η υποστήριξη της από τη Βουλή, ακόμα και η ψήφιση κάποιων εφαρμοστηκών νόμων, δεν είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει και στην εφαρμογή τους .

Δυσπιστούσαν και με την προηγούμενη κυβέρνηση αφού και αυτή ψήφιζε μέτρα που δεν εφαρμοζόταν. Δυσπιστούν απείρως περισσότερο με την παρούσα για ευνόητους λόγους.

Έχω την αίσθηση, λοιπόν, ότι εδώ που φτάσαμε η μόνη λύση που θα αποτρέψει το «ελληνικό δράμα», είναι ο σχηματισμός μια κυβέρνησης εθνικού σκοπού, από όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου .

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει κυβέρνηση μη πολιτικών προσώπων – κατά πάσα πιθανότητα, αλλά με αναλογική εκπροσώπηση των κομμάτων.
Σημαίνει ψήφιση και δρομολόγηση του νέου μνημονίου.
Σημαίνει προκήρυξη εκλογών σε εύθετο χρόνο και αφού έχουν μπει σε εφαρμογή οι σημαντικότεροι μνημονικοί νόμοι .

Τη λύση αυτή , υποθέτω επίσης , θα επιθυμούσε εδώ που έφτασαν τα πράγματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι αφενός του είναι πολύ δύσκολο να πάρει πάνω του εξ ολοκλήρου το νέο μνημόνιο και αφετέρου, ο χθεσινή ψηφοφορία έδειξε ότι θα εξαρτάται κάθε φορά από την αντιπολίτευση.

Αν με ρωτούσατε λοιπόν, τι θεωρώ πιθανότερο να συμβεί ;

Είναι να οδηγηθούν οι συζητήσεις σε αδιέξοδο και να ζητήσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός το σχηματισμό μια τέτοιας κυβέρνησης χωρίς τη συμμετοχή του ιδίου στο σχήμα.
Βέβαια ο χρόνος τρέχει εις βάρος μας…