ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ

Ήμουν από τους πολύ τυχερούς  που είχα γνωρίσει προσωπικά το Μάνο Χατζιδάκι.

Είχα την τύχη να συνομιλώ μαζί του αρκετά τακτικά . Μου άρεσε , εκεί στο «Μαγεμένο Αυλό»  που τον συναντούσα τις Παρασκευές, να τον ακούω να μιλάει για ζητήματα  που για μένα , ήταν πολύ έξω από την οπτική μου.

Έκανα τότε το Διδακτορικό μου και νόμιζα ότι ήξερα τα πάντα …

 Απ αυτόν κατάλαβα,  ότι δεν είχα ιδέα για τίποτα!

Ρωτούσα συνεχώς και προσπαθούσα να ρουφάω σαν σφουγγάρι την κάθε του λέξη.

Κάποτε ,λοιπόν, τον ρώτησα : « Ποιό είναι ,κατά τη γνώμη σας, το τελειότερο μουσικό όργανο;» Χωρίς να σκεφτεί ούτε δευτερόλεπτο, μου απάντησε « η ανθρώπινη φωνή Γιώργο μου». Μου εξήγησε με απλά λόγια, ότι όλοι οι ήχοι και οι νότες που βγάζουν τα μουσικά όργανα  πατάνε στην ανθρωπινή φωνή.

Γιατί τα λέω αυτά τώρα;

Παρακολούθησα – χωρίς να το θέλω είναι αλήθεια, τη «διαμάχη» για το γεγονός ότι ο κ.Ρουβάς, θα τραγουδήσει το  «Άξιον Εστί» του Μ. Θεοδωράκη. 

Τον  κ. Ρουβά, δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Δεν τον έχω συναντήσει ποτέ δηλαδή. Ούτε τα τραγούδια με τα οποία έγινε γνωστός μπορώ να πω ότι ήταν του γούστου μου. 

Ξέρω όμως ότι έχει πολύ καλή φωνή , όπως επίσης ξέρω ότι τίποτα  στη ζωή – επιτυχία η αποτυχία, δεν είναι τυχαίο.

Πολύ καλά κάνει και δοκιμάζει να τραγουδήσει Θεωδοράκη και πολύ σωστά ο Μίκης, είπε ότι τα τραγούδια του ανήκουν  σε όλους.

Ο κόσμος θα κρίνει αν ο κ. Ρουβάς μπορεί να τα ερμηνεύσει καλά ή όχι.

Το θέμα δεν είναι αυτό.

Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε μάθει να ζούμε με στερεότυπα.

Έχουμε μάθει να κρίνουμε χωρίς να ακούμε, να μιλάμε χωρίς να ξέρουμε και να αποφασίζουμε χωρίς γνωρίζουμε. 

Αν με ρωτάτε ,λοιπόν, τι πρέπει να αλλάξουμε πρώτο, στη χώρα, η απάντηση είναι τη νοοτροπία μας!