Στις εθνικές εκλογές, το ερώτημα που τίθεται και το οποίο καλείται να απαντήσει ο λαός είναι: ποιοι και πώς -με ποιον τρόπο- θα κυβερνήσουν τον τόπο. Τα κόμματα παρουσιάζουν το πρόγραμμά τους και οι πολίτες το αξιολογούν, σε συνδυασμό με τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις από τη γενικότερη παρουσία των πολιτικών σχηματισμών, αλλά και τις προσδοκίες τους για το μέλλον. 
Τι νόημα λοιπόν μπορεί να έχει η επαναλαμβανόμενη συζήτηση περί εκλογών σε μια χώρα που πριν από λίγες βδομάδες διεξήγαγε εκλογές, από τις οποίες μάλιστα προέκυψε κυβέρνηση ισχυρής πλειοψηφίας;
Ο ισχυρισμός όσων κάνουν λόγο για νέες εκλογές εδράζεται στο γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση αντιμετωπίζει προβλήματα στο να εφαρμόσει το πρόγραμμα που εξήγγειλε προεκλογικά -αφού τα οικονομικά δεδομένα της χώρας δεν το επιτρέπουν. 
Την ίδια ώρα, τα κυβερνητικά στελέχη αδυνατούν να προσαρμοσθούν στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει προ πολλού η χώρα και να εφαρμόσουν μια πολιτική με την οποία κατά βάση διαφωνούν.
Ταυτόχρονα, ο ελληνικός λαός φαίνεται μέσα από τις μετρήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας να στηρίζει γενικότερα τη νέα κυβέρνηση, από την οποία ωστόσο απαιτεί να μην οδηγηθεί η χώρα εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και εκτός της ευρωζώνης.
Είναι δυνατόν, όμως, το κόμμα που διεκδίκησε και τελικά κέρδισε τις εκλογές, με ένα στελεχιακό δυναμικό πανεπιστημιακού επιπέδου, να αγνοούσε παντελώς τα δεδομένα και τις δεσμεύσεις της ελληνικής οικονομίας;
Να μη γνώριζε τη διεθνή θέση της χώρας και να μην αντιλαμβανόταν ότι οι επιλογές που οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση θα είχε στη διάθεσή της θα ήταν περιορισμένες; 
Είναι πιθανό να πίστευε ότι αρκούσε απλά και μόνο η εκλογή της για να διαγραφούν τα χρέη, να μηδενιστούν τα ελλείμματα, να διορθωθούν αυτομάτως οι δυσλειτουργίες και οι παθογένειες της ελληνικής οικονομίας;
Αλλά και, από την άλλη, είναι πιθανό το εκλογικό σώμα να θεωρούσε ότι όλα αυτά θα ήταν δυνατόν να συμβούν επειδή απλώς και μόνο θα αλλάξει μια κυβέρνηση από μια άλλη; Προφανώς όχι.
Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι η νέα κυβέρνηση διεκδίκησε και τελικά έλαβε την ψήφο του εκλογικού σώματος είτε με λάθος ατζέντα -που ωστόσο άρεσε στους πολίτες- είτε με κρυφή ατζέντα, αν η επιλογή είναι η ρήξη, που ωστόσο κανένας δεν επιθυμεί. 
Ζήτησε να κυβερνήσει με στελέχη των οποίων η αντίληψη δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πολιτεύτηκε υποσχόμενη τα πάντα στους πάντες, γνωρίζοντας ότι αυτό δεν θα ήταν δυνατόν να συμβεί ούτε στον κόσμο των παραμυθιών.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός στα οικονομικά για να αντιληφθεί το πρόβλημα της οικονομίας της χώρας. Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και η λύση -με βάση τους περιορισμούς-, σχεδόν μονοσήμαντη. Μόνο το μίγμα της πολιτικής θα μπορούσε να αλλάξει και στην πραγματικότητα αυτό είναι που επέλεξαν οι πολίτες.
 Συνεπώς, ποιο θα είναι το νόημα μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης; Εχει λεχθεί ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. 
Τη λύση κάθε φορά δίνουν οι εκλογές. Ο συλλογισμός αυτός είναι κατά βάση σωστός, θα ήταν όμως πλήρης, αν συνοδευόταν με την παρατήρηση ότι οι επαναλαμβανόμενες άνευ λόγου εκλογές είναι περισσότερο από βέβαιο ότι παρατείνουν τα αδιέξοδα.