Κοινωνιολογία της κρίσης

  

Η χώρα βαδίζει αισίως στον πέμπτο χρόνο της κρίσης  και ο δημόσιος διάλογος συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω από τα μέτρα , τις κόκκινες γραμμές και τις σκληρές διαπραγματεύσεις.

H ειδησιογραφία καταγράφει  μέρα με τη μέρα το διαρκές δράμα που βιώνουν χρόνια τώρα οι πολίτες, με  αριθμούς, πολιτικές ατάκες και διαξιφισμούς.

Παρ όλα αυτά, αργά η γρήγορα , με τον ένα η τον άλλο τρόπο, με συμφωνία η χωρίς, η χώρα θα αναγκαστεί να κοιταχτεί στο καθρέφτη και να αντιμετωπίσει στην ουσία της παθογένειες που την έφτασαν σ αυτό το σημείο.

Και είναι βέβαιο ότι αυτός ο αντικατοπτρισμός θα είναι σκληρός  διότι θα είναι πραγματικός  Δεν γίνεται όμως διαφορετικά διότι η λύση του «από μηχανής θεού» δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά.

Τα «ελληνικά δαιμόνια» αφορούν ολόκληρη τη κοινωνία.

Με διαφορετικούς συντελεστές βαρύτητας για τον καθένα αλλά κανένας δεν εξαιρείται.

Το ζήτημα είναι, τι θα έχει αφήσει πίσω αυτή η κρίση και ποια θα είναι η νέα αφετηρία του Ελληνικού λαού;

Για τους προσεκτικούς μελετητές, γι αυτούς δηλαδή που βλέπουν το δάσος και όχι το κάθε δένδρο ξεχωριστά , τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και η προέκταση τους στο μέλλον ακόμα πιο δραματική.

Σύμφωνα λοιπόν, με τα επίσημα στοιχεία , ο πληθυσμός της χώρας  το 2014 μειώθηκε κατά 20.659 ενώ υπήρξαν 337 ληξιαρχεία  με μηδενικές γεννήσεις και μόλις 23 στα οποία οι γεννήσεις ήταν περισσότερες από τους θανάτους.

Έρευνα της Endeavor καταγράφει ότι 180.000 απόφοιτοι πανεπιστημίων έχουν φύγει τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα . Το 71% έχει πάει σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το υπόλοιπο 29% έχει διασκορπιστεί Ανατολή.

Η μετανάστευση στους νέους έχει αυξηθεί κατά 300% τα τελευταία πέντε χρόνια και η διαρροή ανθρωπινού κεφαλαίου ( brain drain) διαρκώς αυξάνεται.

Η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) καταγράφει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση από της  28 χώρες της Ε.Ε, όσον αφορά τον κίνδυνο φτώχειας, ενώ συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών με τη μεγαλύτερη φτώχεια (23,1%) αρκετά πιο πάνω από την Ισπανία, τη Ρουμανία και της Βουλγαρία.

Ο ΕΟΦ έχει δημοσιοποιήσει στοιχεία που εκτοξεύουν την κατανάλωση αντικαταθλιπτικών από περίπου 6,5 εκατ. κουτιά το 2006 στα 8,4 εκατ. κουτιά το 2010. ∆εδοµένου ότι ο γενικός πληθυσμός υπολογίζεται περί τα 11 εκατομμύρια, δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι αναλογεί σχεδόν ένα πακέτο αντικαταθλιπτικά σε κάθε ενήλικο.

Την ίδια ώρα η Ιατρική Εταιρεία Αθηνών (ΙΕΑ), με αφορμή το 39ο Πανελλήνιο Ιατρικό Συνέδριο καταγράφεται εκρηκτική κατανάλωση αλκοολούχων ποτών στο γενικό σύνολο του πληθυσμού και ακόμα εκρηκτικότερη  στις νεότερες ηλικίες.

Το παράδοξο «της πείνας με παχυσαρκία» (the hunger-obesity paradox) για πρώτη φορά εμφανίζεται στη χώρα σε τόση ένταση. Σε κάθε γωνία, ξεπηδούν φτηνά και κακής ποιότητας ταχυφαγεία που προσφέρουν τα λεγόμενα «φαγητά της κρίσης», που σχετίζονται με την παχυσαρκία και το κακό ανοσοποιητικό σύστημα.

Η κρίση λοιπόν, κάποια στιγμή θα περάσει. Αυτό που θα έχει αφήσει πίσω θα είναι συγκλονιστικό. Θα είναι φτωχοποιημένοι , υπέργηροι, αμόρφωτοι, παχύσαρκοι, καταθλιπτικοί και  απαισιόδοξοι πολίτες.

Και ασφαλώς είναι αλήθεια ότι «Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».

Εχει ωστόσο ζήσει μεγάλα διαστήματα στο σκοτάδι και την παρακμή και ασφαλώς στις ημέρες μας ζούμε ένα από αυτά.